کلام امام علی(ع) بیتکلّف، روان، سلیس و سرشار از آفرینشهای هنری است و تصویرآفرینی نیز میتواند یکی از پررنگترین جلوههای آفرینش هنری کلام امام بهشمار رود. تصویرآفرینی روشی است که گوینده سخن، با استفاده از آن، سعی میکند مفاهیم ذهنی مد نظر خود را مانند یک صورت در مقابل دیدگان شنونده مجسّم کند و از این طریق او را متوجه منظور خود نماید. هر اندازه تصاویر یک متن ادبی پویاتر باشند، آن متن باارزشتر میشود. اگر از این زاویه به نهج البلاغه بنگریم، آن را سرشار از تصاویر زنده و پویایی میبینیم که فضایی محسوس و ملموس را بهوجود میآورد و خوانندگان را به اعجاب وامیدارد. منشأ آفرینش تصاویر بصری در کلام امام علی(ع) را باید در قرآن کریم و احادیث نبوی(ص) جستجو کرد؛ چنانکه بر این اساس میتوان دریافت که امام علی(ع) نه تنها در عمل، بلکه در اسلوب کلامی خود نیز به کلام وحی و حدیث پیامبر(ص) اقتدا کرده است. این پژوهش از این زاویه و با رویکرد تطبیقی میان کلام امام علی(ع)، قرآن کریم و احادیث نبوی(ص) به موضوع آفرینشهای تصویری در نهج البلاغه پرداخته است.