فضایل و مناقب حضرت علی(ع) در اشعار محیا

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشجوی کارشناسی ارشد فقه مقارن و حقوق جزای اسلامی دانشگاه مذاهب اسلامی

چکیده

سید محی‌‌الدین بن تاج‌الدین بن قتّال متخلص به «محیا»، یک از شاعران پارسی‌‌گوی قرن 11 قمری و سنی مذهب است که در آثار خویش، عشق و ارادتش را به پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) به ویژه حضرت علی(ع) بی‌‌پرده ابراز داشته است. او در دیوان اشعارش، در کنار مدح پیامبر(ص) و خلفای راشدین، بارها و به طور خاص، از حضرت علی(ع)، در نهایت احترام، اصالت و تقدّس یاد کرده است. در این نوشتار، به بیان دیدگاههای این شاعر درباره خلفای راشدین و به ویژه حضرت علی(ع) پرداخته شده است. محیا، حضرت محمد(ص) را محبوب و معشوق خود می‌داند و به حضرت علی(ع) عشق می‌ورزد و خود را از نسل حضرت علی(ع) می‌داند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The virtues of Imam Ali (PUH) in Mahya’s poetry

نویسنده [English]

  • Ayoub Shafei pour
چکیده [English]

Seyed Mohiddin ebn Tajeddin ebn Qattal known as “Mahya” is one Soni Persian poets of 11th century A.H who in his works express his passion openly to Ahlol Beit (PUT) especially Imam Ali (PUH). He in his court poetry in addition to praising Prophet Mohammad (PUH) and Rasheddin’s Caliphs, repeatedly and specifically, praised Imam Ali (PUH) with respect, holiness and originality. This article illustrates the poets’ views about Rasheddin’s Caliphs and especially Imam Ali (PUH). Mahya knows Prophet Mohammad (PUH) as his beloved and loved Imam Ali (PUH) and knew himself as Imam Ali’s (PUH) generation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Mahya
  • Imam Ali (PUH)
  • Rasheddin’s Caliph
  • Ahlol Beit (PUT)
  • the virtues

مراجع

قرآن کریم.

ابن­‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، دارصادر، 1414ق.

ترمذی، عیسی بن محمد، سنن الترمذی، ریاض، بیت الافکار الدولیه، بی­‌تا.

جمعی از مؤلفان، خطبه­‌های جمعه و عیدین، تهران، احسان، 1391ش.

حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1411ق.

حبیبی، احمد، محیا دُرّ دریای پارس، بی­‌جا، همسایه، 1382ش.

همو، محیا شاعری از جنوب، شیراز، نوید، 1377ش.

رحیمی، ملا خالد، تعلیمات دینی و دعاهای تراویح و سایر دعاها، سنندج، کردستان، 1392ش.

طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، قاهره، مکتبة ابن­‌تیمیة، چاپ دوم، 1415ق.

غزالی، محمد بن محمد، الوسیط فی المذهب، قاهره، دارالسلام، چاپ اول، 1417ق.

مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1385ش.

محیا، سید محی­‌الدین بن تاج‌الدین، دیوان محیا، شیراز، ایلاف، 1390ش.

مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح مسلم، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.

معین، محمد، فرهنگ معین، تهران، امیرکبیر، 1371ش.

موسوی بجنوردی، کاظم، تاریخ جامع ایران، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1394ش.

مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی (فروغ وحدت)

دوره 11، شماره 43
بهار 1395
صفحه 72-79

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار