بررسی مسئولیت جنایات نائم از دیدگاه مذاهب اسلامی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

افراد در هنگام خواب ممکن است افعالی را مرتکب شوند که در قانون جرم تلقی می‌‌شود. مسلّم است که در چنین حالتی قوه تمییز و اراده فرد مختل شده است و فرد قادر به تشخیص یا کنترل اعمال خود نیست، از این رو باید مسئولیت کیفری را از چنین فردی نفی کرد. این عدم مسئولیت در باب حدود، تعزیرات و قصاص واضح است و جای بحث زیادی ندارد، لیکن در مورد پرداخت دیه، چهار نظر عمده موجود است: اول اینکه پرداخت دیه بر عهده خود فرد نائم باشد، دوم اینکه پرداخت دیه بر عهده عاقله نائم باشد، سوم اینکه اصلاً دیه ثابت نیست و چهارم اینکه قائل به تفصیل شویم و بگوییم اگر فرد می‌‌دانسته که عادت دارد در خواب زیاد بغلطد یا حرکت نماید که منجر به جنایت گردد، در این صورت فرد مسئول جنایت یا جرم واقع شده است؛ یعنی باید دیه را از مال خود بپردازد و اگر فرد چنین عادتی ندارد، مسئول نیست و مجازاتی ندارد. به نظر می‌‌رسد قول چهارم که قانون مجازات اسلامی نیز آن را اختیار کرده، بهتر است. در مورد حکم خاص دایه که با غلطیدن منجر به جنایت بر طفل شده است، نیز سه نظر وجود دارد مبنی بر اینکه پرداخت دیه مطلقاً بر عهده عاقله باشد، یا مطلقاً بر عهده خود دایه و یا اینکه قائل به تفصیل شویم، بدین نحو که اگر از روی فقر و حاجت طفل را شیر می‌‌دهد، دیه را عاقله پرداخت می‌‌کند و اگر به جهت فخر عهده‌‌دار شیر دادن طفل شده است، باید دیه را از مال خود بپردازد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Coordination and bonds of reading and practicing to Holy Qur’an from Fariqain’s view

نویسندگان [English]

  • Hamed Rostami Najafabadi
  • Hamid Farshi
چکیده [English]

“practicing to Qur’an” is one of considerable issues in Holy Qur’an and Hadith that in other side of that is two issues of reading Qur’an and listening with reflectioning, Tartil and intoning to Qur’an. The point that allways was in centrer of interest of scolars of this field is how to make a link between two issues of reading and reflection? In this article the concept of “practicing Qur’an” was examine by its connection with two issues of  reading (Qara’t) and reflection on the basis of Qur’an and Hadith from Fariqain’s viewpoint. As a final point the configuration of human introduce as a main base and origin of practicing to Qur’an. When Practicing to Qur’an would become substantiate that Qur’an seep into the souls of human then his/her existential configuration firmed with Qur’an. From this poin reading Qur’an is the most important fact for practcing the Holy Book. So therefore after reading Qur’an and in the time of practicing instead of performing the Qur’an’s concepts, s/he already have the concepts in his/her heart and woud directly practice the words of God.