شیخ محمد عبده از علمای بنام اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم قمری است. ایشان پس از فراگیری علوم اسلامی به نوگرایی و اصلاح در عالم اسلامی روی آورد که مورد مخالفت قرار گرفت و تبعید شد. وی همچنین در تفسیر قرآن روش جدیدی را برگزید که بر پایه نوگرایی و تجدید بود. از این رو جمعی از علما از جمله محمد رشیدرضا و مصطفی مراغی از آن روش پیروی کردند. شیخ محمد عبده در تفسیر قرآن به مسائل اجتماعی و فقهی توجه بسیاری داشت. ویژگی علامه عبده در رابطه با چگونگی حل معضلات و مشکلات اجتماعی با رویکرد قرآنی، این بود که از کنار هیچ آیه‌‌ای از آیات قرآن نمی‌‌گذشت، مگر اینکه اگر نکته‌‌ای را در رابطه با معالجه امراض مختلف اجتماعی در آن می‌‌یافت، استخراج می‌‌کرد. همچنین ایشان در زمینه مسائل مستحدثه فقهی به خصوص معاملات و مناکحات، بر این باور بود که باید باب اجتهاد را گشود، تا بتوان به آنها پاسخ درست و متناسب با مقاصد شریعت داد.
Sheikh Abdoh’s method in interpreting social and juratory issues of Holy Qur’an
نویسندگان [English]
Mahmood Vaisi
چکیده [English]
Sheikh Mohammad Abdoh is one famous scholar of late thirteenth and early fourteenth century (AH). He after learning Islamic science, focused on reforming Islamic world but he subjected to opposed and he send to exile. He also in interpreting Qur’an selected a new method that was based on renewal and revision. In this case a group of scholar including Mohammad Rashid Reza and Mostafa Maraqi followed this method. Sheikh Mohammad Abdoh in interpreting Holy Qur’an paid attention to social and juratory issues. AllamehAbdoh’s featurein case of solving difficulties and social problems was in the way that he never passed a verse of Qur’an without noticing deeply to it, unless if there was a point about different social difficulties, then he would elicit that point. Furthermore, he in juratory Mostahdetheh issues especially in transactions and Monakehat believed that we must open the doors of Ejtehad until we could have correct and suitable answer that is harmonize with Shariah’s purposes.
ابتدای صفحه